Przewodnik górski Ján Uhlár, członek UIMLA-Union of International Mountain Leaders Associations, oferuje wyprawy w Tatry Niskie i Wysokie latem i zimą.
Cennik tej usługi jest indywidualny w zależności od liczby osób i wybranej trasy. Aby uzyskać więcej informacji, potrzebne jest zadzwonić pod numer 0948 026 839.
Dziumbier (2046 m) jest najwyższym szczytem Niżnych Tatr. Leży na głównym grzbiecie w części wschodniej Dziumbierskich Tatr nad Jánską Doliną i Doliną Ludárovą na północy, a Trangošką i Srdiečkem na południu. Znajduje się w pobliżu Schroniska Štefánika.
Jeśli szukasz łatwej trasy, wybierz opcję prowadzącą z Trangoški, przez Schronisko Štefánika. Trasa na szczyt została zbudowana bez infrastruktury technicznej – urządzeń asekuracyjnych. Dzięki świetnej lokalizacji, dobrej dostępności i szlakom turystycznym, szczyt jest stosunkowo łatwy do zdobycia dla wszystkich grup wiekowych. Możesz również wybrać, czy chcesz wyjść ze Schroniska Štefánika, Trangoški, Chopoka lub z Doliny Demänovskiej. Jeśli wychodzić będziesz z Trangoški, swój samochód zaparkować możesz na płatnym parkingu centralnym.
Schronisko Milana Rastislava Štefánika (1740 m n.p.m.) to całoroczne schronisko wysokogórskie, położone na przełęczy pod szczytem Dziumbier na głównym grzbiecie Niżnych Tatr. Wybudowane w latach 1924-1928 jest najdłużej działającym schroniskiem wysokogórskim w Niżnych Tatrach. Jest celem wędrówek wysokogórskich, punktem wyjścia na najwyższe szczyty tego pasma górskiego (Dziumbier, Chopok, Deresze), zapewnia schronienie – wyżywienie i nocleg podczas przejścia trasy po linii grzbietowej Niżnych Tatr. Jest również popularne wśród skialpinistów, dla których w okolicy panują warunki wprost idealne. Nieopodal schroniska znajduje się Jaskinia Martwych Nietoperzy (słow. Jaskyňa mŕtvych netopierov) – jedyna jaskinia wysokogórska na Słowacji, która dostępna jest dla zwiedzających.
Ze swoją wysokością 2024 m n.p.m. jest trzecim co do wysokości szczytem Niżnych Tatr. Leży w ich głównym grzbiecie, w podjednostce geomorfologicznej zwanej Dziumbierskie Tatry, pomiędzy szczytami Deresze i Dziumbier. W pobliżu szczytu znajduje się Schronisko pod Chopokiem, stacja kolejki linowej łączącej północną i południową stronę Chopoka oraz stacja meteorologiczna. Chopok jest jednym z najbardziej wietrznych miejsc na Słowacji. Stoki Chopoka są popularnym miejscem zimowych i letnich wędrówek: w grudniu 2012 roku powstało połączenie między północną i południową stroną Chopoka. Transport zapewniają tutaj najnowocześniejsze kolejki linowe i wyciągi narciarskie na Słowacji.
Królewska Hala znajduje się na wysokości 1946 m n.p.m., leży na granicy Słowacji Wschodniej i Środkowej, będąc najwyższą częścią wschodnich Niżnych Tatr. W okolicy tego szczytu halnego znajdują się źródła dużych słowackich rzek: Czarnego Wagu, Hronu, Hnilca, Hornadu. Wszystkie proponowane szlaki turystyczne na Królewską Halę mają przewyższenie powyżej 1000 m n.p.m., a zaliczyć je można do średnio trudnych.
Królewska Hala jest niewątpliwie jednym z najbardziej atrakcyjnych i znanych miejsc turystycznych na Słowacji. Zapewnia wyjątkowy widok na Spisz, Tatry Wysokie, Liptów, a także Dorzecze Górnego Hronu. Na ten rozległy szczyt, który niczym masywna latarnia morska, której wysokość podkreśla dodatkowo wysoka antena nadawcza, powstrzymuje wiatry i chmury z szerokiej okolicy, prowadzi kilka szlaków turystycznych z miejscowości Šumiac, Telgárt lub z Liptovskiej Teplički, skąd droga jest najdłuższa. To od Ciebie zależy, którą trasę wybierzesz.
Szczyt ten jest punktem wyjścia dla trasy po szlaku szczytowym w kierunku na Czertowicę (słow. Čertovica), z możliwością noclegu w schronisku Andrejcová (słow. útulňa Andrejcová), które służy jako schron turystyczny.
Jaskinia Martwych Nietoperzy znajduje się na Słowacji Środkowej w centralnej części grzbietu Niżnych Tatr w Dziumberskim Krasie Wysokogórskim (1750 m n.p.m.). Stosunkowo niewielki, głęboko pomarszczony masyw wapienny Kozich Grzbietów (słow. Kozie Chrbty) o długości 2 kilometrów i szerokości zaledwie 300 metrów, zawiera w swoim wnętrzu wiele korytarzy w dotychczas poznanych 14 piętrach i dwóch równoległych odgałęzieniach. Największą przestrzeń podziemną tworzy Sala Bystrzycka (słow. Bystrický dóm), znajdująca się na 7. piętrze, na głębokości 180 metrów bezpośrednio pod schroniskiem M.R. Štefánika, a jej objętość sięga 52 500 m3.
Do jaskini można dojechać od strony południowej, z miejscowości Bystrá , samochodem, a także autobusem kursującym z Brezna , czy też z Podbrezovej na Trangošku lub Srdiečko. Z Trangošky droga zajmuje około 1 godziny, po szlaku górskim prowadzącym do schroniska pod Dziumbierem (1740 m n.p.m.). Inna trasa prowadzi z Srdiečka. Kolejką linową do stacji pośredniej Kosodrevina lub do stacji szczytowej Chopok, a stamtąd do schroniska górskiego M.R. Štefánika pod Dziumbierem. Te same opcje są również dostępne z Liptowa, pieszo z Liptowskiego Jana lub z Jasnej ponownie kolejką linową na Chopok, a stamtąd do schroniska górskiego.
Jaskinia znajduje się w strefie podwodnej krasu na Pogórzu Bystrzańskim (bystriansko-valaštianský kras) w Dolinie Górnego Hronu, na południowym krańcu miejscowości Bystrá, w pobliżu ośrodka rekreacyjnego Tále, po południowej stronie Niżnych Tatr. Wejście do jaskini jest usytuowane u podnóża północno-zachodniego zbocza szczytu Chodorový vrch, na wysokości 565 m n.p.m. Jest to najsłynniejsza jaskinia w Dolinie Górnego Hronu, znana ze względu na interesujące formacje skalne oraz rozkład przestrzeni podziemnych i występowanie martwicy (skał osadowych), a także korzystne warunki klimatyczne do leczenia speleoterapeutycznego.
Jaskinia powstała dzięki ruchom tektonicznym i działaniu erozji, modelowana była podziemnymi tokami wodnymi, które obecnie przepływają przez przestrzeń jaskini na głębokości od 15 do 20 m pod poziomem trasy zwiedzania. Na trasie zwiedzania można zobaczyć trzy przepaście o głębokości około 20 m. Jaskinia jest także interesująca pod względem różnorodności przestrzeni w ramach trasy zwiedzania.
Trasa zwiedzania ma długość około 580 m i nie ma przewyższenia (zaledwie 26 schodów). Jaskinia jest dostępna również dla osób niepełnosprawnych Zwiedzanie trwa 45 minut. Temperatura w jaskini waha się od 5,7 do 6,7°C.
Przejażdżka drewnianymi wagonikami zabytkowej kolejki leśnej przez piękną okolicę i urzekającą scenerię, przy akompaniamencie gwizdu lokomotywy, pozwala cofnąć się w czasie do miejsca, w którym niegdyś transportowano drewno. W 2023 roku Czarnohrońska kolejka leśna kursuje regularnie na trzech trasach, w trakcie sezonu głównego, od 1.7. do 3.9., codziennie. Wszystkie pociągi rozpoczynają i kończą swój bieg w Čiernym Balogu – stacji początkowej Czarnohrońskiej kolejki leśnej. Na poszczególnych trasach pociągi zabiorą Cię do miejsc ściśle związanych z historią Czarnohrońskiej kolejki leśnej.
Trasy:
Dolina Wajskowska to dolina w południowej części Niżnych Tatr. Ma długość 9 km, biegnie w kierunku północno-południowym od głównego grzbietu Dziumberskich Tatr i wpada do Doliny Górnego Hronu w pobliżu leśniczówki na polanie Črmné, na północ od wsi Dolná Lehota, do obszaru katastralnego której przynależy. Dolina Wajskowska rozpoczyna się pod Przełęczą Krzyską (słow. Krízské sedlo) (1774 m n.p.m.), w przestrzeni pomiędzy Kotliskami (1937 m n.p.m.) na zachodzie i Poľaną (1890 m n.p.m.) na północnym-wschodzie. Jest to jedna z najpiękniejszych dolin Niżnych Tatr, ogłoszona została strefą ciszy. W dolinie obowiązuje zakaz palenia ognisk, biwakowania i zbierania owoców leśnych – wszystko w interesie ochrony przyrody. To właśnie w tej dolinie wypuszczone zostały na wolność pierwsze kozice, sprowadzone z Tatr Wysokich. Jest to część obszaru NAPANT, górna część doliny stanowi również wschodnią granicę Rezerwatu Przyrody Skalka.
Przepływa przez nią Potok Wajskowski, a w górnej części doliny znajduje się Wodospad Wajskowski. Prowadzi przez nią zielono znakowany szlak turystyczny z Dolnej Lehoty do Przełęczy Krzyskiej. Ogólnodostępny jest tylko odcinek szlaku aż do Wodospadu Wajkowskiego, dalsza jego część jest zamknięta ze względu na ochronę przyrody. Wzdłuż szlaku biegnie również oznakowana trasa rowerowa 8599, która kończy się na rozdrożu Pálenica.
